بررسی تاثیر توسعه صنعتی بر رضایت از زندگی مهاجران روستایی به شهر تبریز فاصله سالهای 1390-1385

پدیده مهاجرت بویژه درکشورهای جهان سوم یک مشکل ومعضل اجتماعی ودارای پیامدهای متفاوت است. درایران که ازجمله این نوع ازکشورها تلقی میشود عمده تحقیقات صورت گرفته درموردمهاجرت باتمرکزبرپیامدهای منفی ان به دنبال راه حلی برای کاهش ان بوده است.باتوجه به اینکه علل مختلفی برای مهاجرت وجوددارد وتوسعه صنعتی یکی ازاین علل می باشدمیزان رضایت وعدم رضایت مهاجران ازاین توسعه صنعتی می تواند نشانه ای ازکارکرد مثبت یامنفی ان برای مهاجران تلقی شود.دراین تحقیق میخواهیم بدانیم میزان رضایتمندی ازتوسعه صنعتی مهاجرین یه شهرتبریزچه مقداراست وچه عواملی بیشترین تاثیررادارند.بااستفاده ازروش تحقیق پیمایش باانتخاب نمونه ای متشکل از377نفرمی باشندکه ازکل جمعیت روستایی مهاجرکه 15961نفربوده اندانتخاب شده اند.متغیرهای مستقل مابعداقتصادی وصنعتی وجغرافیایی ومذهبی واجتماعی وفرهنگی می باشدکه تاثیرعامل اقتصادی واجتماعی بیشترازسایرگویه های مربوط به ابعادمتغیرهای مستقل مامی باشد. درتحقیق ما متغیرجغرافیایی بیشترین تاثیررگرسیونی را روی متغیررضایتمندی داردبعدان متغیرفرهنگی بیشترین تاثیررادارد. میتوان گفت عامل اجتماعی بیشترین علت مهاجرت بوده که 190به ان جواب داده اند بعدان عامل صنعتی بیشترین علت بوده که167نفرانراعلامت زده اند. ومیتوان گفت تاثیرعامل اقتصادی وفرهنگی کم ومحیطی درعلت مهاجرت صفر بوده است. باتوجه به نتایج بدست امده بین امکانات اقتصادی و اموزشی شهرتبریز ورضایت ازندگی مهاجرین رابطه قوی وجود دارد وسایرمتغیرهای مستقل مادرحد رابطه مثبت ونسبتا متوسط می باشند.ورابطه بین شغل مردبارضایت معنی دارنیست ومنفی می باشد یعنی رابطه ی وجود ندارد. درنمونه موردبررسی ما رضایت مهاجرین ازامکانات مذهبی منفی وغیرمعناداراست.بین احساس تعلق اجتماعی وامکانات فرهنگی نیزرابطه معناداری وجوددارد.